مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سیستم های پشتیبان تصمیم گیری بالینی در کاهش خطاهای پزشکی از دیدگاه پزشکان و پرستاران بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان فردوس است. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی-مقطعی است که در سال 1400 و سه ماهه اول سال 1401 در دو بیمارستان آموزشی-درمانی شهرستان فردوس انجام شد. جامعه پژوهش پزشکان و پرستاران بودند. در این مطالعه از روش سرشماری، استفاده و جامعه پژوهش به عنوان نمونه پژوهش در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه آریایی و همکاران بود. پس از گردآوری پرسشنامه ها، داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: تعداد 42 نفر از کارکنان کادر درمان وارد مطالعه شدند. از دیدگاه پزشکان سیستم پشتیبان تصمیم می تواند منجر به کاهش احتمال بروز واکنش های آلرژی شدید و تداخل دارویی (60%)، امکان دسترسی سریع به سوابق دارویی بیمار (50%) و ثبت دستورات به صورت کامپیوتری (30%) شود. از دیدگاه پرستاران حذف مشکلات مربوط به دست خط ناخوانای پزشکان (25%)، کاهش احتمال فراموش کردن تکرار آزمایش یا رادیولوژی (18/8%)، دسترسی سریع به اطلاعات روزآمد در حین کار (12/5%) و کاهش احتمال بروز آمبولی (9/4%) از مزایای سیستم های پشتیبان تصمیم گیری بالینی می باشند. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت توسعه این سیستم ها در بیمارستان ها و همچنین سنجش آمادگی کادر درمان جهت پذیرش سیستم های پشتیبان تصمیم گیری، پیشنهاد می گردد آموزش های لازم در این زمینه ارایه گردد.